Publikacja polsko-amerykańskiego inżyniera, dr. Jana S. Płachty, opowiada historię w Polsce niemal zupełnie nieznaną, a przecież będącą przykładem fenomenalnego sukcesu Polaka w Stanach Zjednoczonych Ameryki Płn. Bohaterem książki jest wybitny inżynier Rudolf Modrzejewski (Ralph Modjeski, 1861–1940), jedyny syn słynnej aktorki Heleny Modrzejewskiej. Jako piętnastolatek przybył wraz z rodziną do USA. Po studiach inżynieryjnych w Paryżu wrócił do Stanów i w 1893 r. w Chicago otworzył własne biuro budowy mostów. Już dziesięć lat później prasa amerykańska uznała go za najwybitniejszego żyjącego konstruktora mostów, a on sam stanął na czele pierwszego związku inżynierów w Stanach. Zaprojektował i zbudował ponad czterdzieści mostów drogowych i kolejowych na terenie Ameryki Północnej.
Rudolf Modrzejewski był również wirtuozem gry na fortepianie. Koncertował z Ignacym Janem Paderewskim w Chicago, grał z pamięci nokturny, mazurki, etiudy i polonezy Chopina, którego muzykę umiłował. Należał do Towarzystwa Filozoficznego i Chicago Art Society. Był nie tylko genialnym inżynierem, ale również biznesmenem i wyjątkowym organizatorem budowy mostów. Kilkadziesiąt ciągle funkcjonujących mostów jego konstrukcji to klasyczne przykłady sztuki inżynieryjnej. Amerykańska prasa pisała, że był artystą betonu i stali, Napoleonem budowy mostów.
