"Bezmatek" Miry Marcinów to historia, której bohaterka mierzy się ze śmiercią matki, a z jej opowieści wyłaniają się kolejno: obraz dzieciństwa, niezwykły portret matki oraz fascynacja dziecka matką. Autorka, porządkując wspomnienia, snuje jednocześnie dynamiczną opowieść, przepełnioną ekspresją, w której nie jest jej obcy również czarny humor.
W składających się na tom studiach i szkicach nie znajdziemy tekstów, z których przebijałby ślepy zachwyt. Chciałoby się powiedzieć, że przedmiot, zgodnie ze swoim ciężarem gatunkowym i „alchemicznymi” właściwościami, pozwala badającym go podmiotom zachować równowagę. Autorzy książki mówią bardzo różnymi językami, reprezentują bowiem rozmaite upodobania badawcze.
Mało jest poetów, których życie stało się symbolem losu całego pokolenia. Niewątpliwie należy do nich Tadeusz Gajcy – jeden z najważniejszych przedstawicieli rocznika 1920. Nazwano ich Kolumbami, bo odkryli nieznany wcześniej kontynent terroru, cierpienia, strachu i śmierci. Wybitnie utalentowany poetycko redaktor podziemnego czasopisma „Sztuka i Naród”, przekonany o swojej wyjątkowości, żył jak jego rówieśnicy – intensywnie, szybko i twórczo – czując nadchodzącą śmierć.
Na książkę składa się szesnaście studiów różnego autoramentu metodologicznego oraz problemowego. Rzecz została podzielona na dwa zasadnicze działy. Pierwszy gromadzi teksty o charakterze syntetycznym, starające się ująć tytułowe „spotkania kultur” w sposób całościowy, dążące wyraźnie do zasadniczych uogólnień. Dział drugi składa się z artykułów skupionych na zagadnieniach bardziej szczegółowych, dotąd nieobecnych w badaniach.
Krzysztof Rybak zgłębia współczesną polską literaturę dziecięcą o Zagładzie, wykorzystując badania nad recepcją antyku. Prezentuje źródła, które wpłynęły na współczesne postrzeganie antycznego labiryntu, ukazuje związki między labiryntem a doświadczeniem Zagłady, dokonuje analizy wybranych tekstów polskiej literatury dziecięcej. Rozważa także zagadnienie relacji między mitem a Zagładą i możliwymi konsekwencjami wykorzystania archetypów antycznych w opowieści o Holokauście.
Pierwsze polskie wydanie tomu esejów Itala Calvina, które po jego śmierci zebrała i ułożyła żona, zawiera trzydzieści pięć esejów poświęconych pisarzom ¬¬- od Homera po Queneau – którzy w różnym stopniu i z rozmaitych powodów byli dla Calvina ważni lub wzbudzali jego podziw. „Lubię przede wszystkim Stendhala, bo tylko u niego jednostkowe napięcie moralne, napięcie historyczne, pęd życia są jednym i tym samym […].
Piękno Twojej poezji, polega na celnej, jedynej myśli i barokowej równowadze między konkretem i abstrakcją- napisał Konstanty A. Jeleński w liście do Aleksandra Wata 19 lutego 1963. Tom obejmuje poemat Wiersze śródziemnomorski oraz utwory Wata z lat 1963 - 1967, zebrane pod tytułem Ciemne świecidło. Obie części tomu należą do największych osiągnięć polskie poezji XX wieku.
Książka Jana Błońskiego gromadzi pisane na przestrzeni wielu lat studia, eseje, analizy i szkice o twórczości Czesława Miłosza. Autor sytuuje poezję i eseistykę Miłosza w najważniejszych dla niej kontekstach, a przede wszystkim z niezrównaną przenikliwością interpretuje jej głębokie sensy i kształt artystyczny, zawartą w niej wizję świata, filozofię i eschatologię.
