Pierwsze wydanie korespondencji gigantów polskiej literatury. Sławomir Mrożek i Gustaw Herling-Grudziński. Dwóch wybitnych pisarzy, dwóch intelektualistów, których historia skazała na emigrację.O czym pisali do siebie w listach? Korespondencja z lat 1959-1998to niesamowity dokument, który pozwala lepiej zrozumieć los obu twórców i ich dzieł. Listy są szczere, czasem zabawne, innym razem pełne żalu.
Hadi, zapijaczony sprzedawca staroci, włóczy się ulicami ogarniętego wojną Bagdadu i zbiera fragmenty rozerwanych wybuchami ciał. Wieczorami mozolnie je zszywa. Gdy jego dzieło jest na ukończeniu, twór niespodziewanie znika. Wkrótce przez miasto przetacza się fala tajemniczych morderstw. Niedowidząca staruszka Eliszeba od dwudziestu lat czeka na powrót syna, który zaginął w czasie wojny iracko-irańskiej.
Diana Gabaldon zabiera czytelnika do osiemnastowiecznej Anglii, gdzie lord Grey próbuje odkryć śmiertelnie groźny sekret rodzinny i angażuje się w zakazany romans. Siedemnaście lat wcześniej ojciec Greya, książę Pardloe, zastrzelił się na kilka dni przed oskarżeniem go o to, że jest zdrajcą jakobickim. Starszy brat Greya, Hal, powołując pułk do walki pod Culloden, zdołał przywrócić honor rodowemu nazwisku.
Londyn, rok 1757. Lord John Grey poznał właśnie wstydliwą tajemnicę pewnego arystokraty, oficera piastującego wysokie stanowisko w armii Jego Królewskiej Mości. Jego wysiłki, by zapobiec skandalowi, zostają przerwane przez sprawę najwyższej wagi: Korona zleca mu przeprowadzenie śledztwa w sprawie morderstwa towarzysza broni, który przypuszczalnie był zdrajcą.
"Diana - moja historia" to publikacja, która zaszokowała świat i wstrząsnęła brytyjską rodziną królewską. Jedna z ważniejszych biograficznych książek XX wieku, która ujawniła rozpad małżeństwa Karola i Diany i odegrała kluczową rolę w kształtowaniu sposobu w jaki postrzegamy dziś rodzinę królewską. Ta publikacja wywołała burzę wśród brytyjskiego establishmentu i mediów.
Od parasoli z zatrutym czubkiem, poprzez zwinięte gazety strzelające kwasem, aż do filiżanki „herbaty Litwinienki” - zabójstwo w ZSRR przez blisko cały wiek jawi się jako codzienna rutyna, laboratoryjna wręcz nauka, gałąź medycyny i inżynierii badająca sposoby skutecznego powodowania śmierci tak, aby wyglądała na niewinną i przypadkową. Od 1917 r.
W Izraelu mówią o sobie „Polanim”, Polacy. Choć od lat mieszkają we własnym, żydowskim kraju, podskórnie wciąż są związani z miejscem pochodzenia. Dzieli ich stosunek do Polski, uzależniony od roku i okoliczności wyjazdu, łączy sentyment do kultury i języka. I tęsknota za tym, co najlepiej im znane: zapachami, smakami, pejzażem, sposobem myślenia czy zachowania nieprzystającym do bliskowschodniej rzeczywistości.
