Oddychanie tylko w niewielkim zakresie podlega ludzkiej woli. Zazwyczaj na co dzień nie uświadamiamy sobie jego mechanizmów kontroli. Podczas snu kontrola kory mózgowej nad oddychaniem ustaje, a dominują złożone automatyzmy neurohormonalne. Poznawanie tych zależności pozwala na systematyzowanie zjawisk patologicznych i umożliwia poszukiwanie dla nich odpowiedniej terapii.
Praktycznym celem leczenia zaburzeń oddychania podczas snu jest poprawa aktywności dziennej osób, u których je ujawniono i profilaktyka późniejszych następstw tych zaburzeń.
