Na książkę składa się szesnaście studiów różnego autoramentu metodologicznego oraz problemowego. Rzecz została podzielona na dwa zasadnicze działy. Pierwszy gromadzi teksty o charakterze syntetycznym, starające się ująć tytułowe „spotkania kultur” w sposób całościowy, dążące wyraźnie do zasadniczych uogólnień. Dział drugi składa się z artykułów skupionych na zagadnieniach bardziej szczegółowych, dotąd nieobecnych w badaniach. Nie brakuje także zbliżeń interpretacyjnych, oczywiście ujmujących wybrane utwory Norwida (np. Quidam, Vade-mecum, Vendome) z perspektywy kulturowych przeobrażeń i cywilizacyjnych relacji. Wszystkie zamieszczone tu studia pokazują, że Norwid pojmuje kulturę jako architektoniczny fundament dla historycznego, etycznego, religijnego czy estetycznego rozwoju człowieka oraz większych grup społecznych (np. narodu). I chociaż - paradoksalnie - w słowniku poety brakuje pojęcia „kultura”, które zastępuje - zgodnie z historycznym stanem języka - szereg synonimicznych określeń, jak: cywilizacja, sztuka czy wiedza, to bez wątpienia prezentowana publikacja silnie umacnia obecną w badaniach formułę: Norwid - poeta kultury funkcjonującą komplementarnie do innych formuł: Norwid - poeta historii, Norwid - poeta dialogu czy Norwid - poeta pisma.
