Poeta to człowiek między niebem a ziemią – o poecie Tadeuszu Różewiczu barwnie opowiadała jego synowa dr Małgorzata Różewicz, 7 grudnia na spotkaniu Towarzystwa Oświatowego Ziemi Dzierżoniowskiej i Dyskusyjnego Klubu Książki. Na wstępie przeczytała Gawędę o spóźnionej miłości. Wiersz ten poeta poświęcił Wandzie Rutkiewicz, wybitnej polskiej alpinistce i himalaistce, którą szczerze podziwiał, bo sam jak mówił jest człowiekiem nizin i nie wspinał się na wysokie szczyty. Utwór ten mówi o miłości do Karkonoszy, do ich zachwycających krajobrazów i pięknej przyrody. Karkonosze tak urzekły poetę, że stały się jedną z wielkich miłości jego życia, oprócz miłości do żony Wiesławy, wnuczki Julii i prawnuka Mikołaja. Małgorzata Różewicz opowiadała o tym jak poeta trafił, w roku 1968 do Wrocławia (wcześniej mieszkał w Gliwicach), o tym jak zapoczątkowała się jego fascynacja Karkonoszami oraz o długoletniej przyjaźni z Henrykiem Tomaszewskim (twórcą Wrocławskiego Teatru Pantomimy), który zainteresował Różewicza religią protestancką. Zakochany w świątyni Wang poeta napisał w swoim testamencie, że chce być pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Karpaczu. I tak się stało. Grób Różewicza na tym cmentarzu obok świątyni jest symbolem pojednania katolików i protestantów, Polaków i Niemców. Obecny na spotkaniu Adam Lizakowski przeczytał swój wiersz dedykowany Małgorzacie Różewicz. Na zakończenie dyrektor biblioteki Jadwiga Horanin wręczyła poecie list z podziękowaniem za pomoc w zorganizowaniu wystawy i uroczystości Czesław Miłosz. Pamiętamy… Wykład cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Małgorzata Różewicz długo jeszcze rozmawiała z czytelnikami.
