"Drugi tom "Płomienia i krzyża" jest w odróżnieniu od tomu pierwszego książką dużo silniej umocowaną w świecie magicznym i nieco mniej zajmuje się rzeczywistą obyczajowością historyczną, bo jego bohaterowie głównie zajmują się problemami własnej, sekretnej społeczności. Nie znaczy to oczywiście, że pisząc tę powieść, nie przykładałem wagi do zachowania realiów znanych z historii naszego świata. Taki to już jest urok tworzenia historii alternatywnych, że muszą one zakładać, iż nie wszystko potoczyło się całkowicie inaczej. To, że mój świat nawiedzają demony, że funkcjonuje w nim magia, że są ludzie potrafiący penetrować mistyczne przestrzenie, nie oznacza przecież, że nie będzie w tym świecie sztuki i rzemiosła, że nie będzie w nim pieniądza (a co za tym idzie: ruchu kapitału), że ludzie nie będą się stroić, ozdabiać domów, jeść smacznych dań i pić wykwintnych lub mniej wykwintnych trunków, nie będą gromadzić bogactw. Nie oznacza też, że nie będą ze sobą walczyć za pomocą różnych rodzajów oręża."
