Jest rok 1939 w Niemczech. Bohater filmu - sławny austriacki wspinacz Heinrich Harrer (Brad Pitt) opuszcza swoją ciężarna żonę Ingrid (Ingeborga Dapkunaite) i razem ze swoim rodakiem Peterem Aufschnaiterem (David Thewlis) i kilkoma osobami towarzyszącymi udaje się do Indii. Celem wyprawy jest zdobycie jednego z najwyższych szczytów Himalajów - Nanga Parbat. Jednak w wyniku niesprzyjających warunków atmosferycznych wspinaczka nie dochodzi do skutku. Wybucha II wojna światowa i Harrer wraz z pozostałymi uczestnikami ekspedycji zostaje aresztowany przez Brytyjczyków i trafia do obozu jenieckiego.
Podczas pobytu w obozie otrzymuje od żony papiery rozwodowe. Postanawia uciec z niewoli. Pisząc bezustannie listy, próbuje utrzymać kontakt ze swoim synkiem Rolfem. We wrześniu 1942 r. Harrer i Aufschnaiter uciekają z obozu. Ucieczka kończy się powodzeniem. Docierają do Indii i po dwóch latach wędrówki przez Himalaje docierają do stolicy Tybetu - Lhasy. W 1945 r. po kapitulacji Niemiec Harrer otrzymuje prośbę od syna, by nie szukał z nim kontaktu. Wiadomość wprawia Harrera w depresję, z której wyrywa go nakaz stawienia się przed obliczem młodego Dalaj Lamy - Kunduna. Okazuje się, że ma uczyć młodego Lamę angielskiego, geografii i kultury zachodniej. W zamian chłopiec buduje w nim pozytywne emocje. Dzięki czemu Harrer odradza się moralnie, otwiera na świat i innych ludzi. Wkrótce zostają przyjaciółmi. Harrer spędza w Tybecie 7 lat, w ciągu których staje się świadkiem przemian politycznych wstrząsających krajem oraz świadkiem narodzin duchowego przywódcy Tybetańczyków - Dalaj Lamy. W 1951 r. wraca do Austrii i odnajduje syna, którego zabiera na wysokogórskie wspinaczki. Heinrich Harrer napisał swoje wspomnienia z pobytu w Tybecie w 1953 roku.
