Składające się na książkę eseje poświęcone pięciu wybitnym współczesnym polskim pisarzom Witoldowi Gombrowiczowi, Tadeuszowi Różewiczowi, Mironowi Białoszewskiemu, Rafałowi Wojaczkowi i Marcinowi Świetlickiemu łączy problematyka relacji między rzeczywistością empiryczną a literaturą, ujęta w perspektywie jednostkowego doświadczenia podmiotowego. Przedstawione analizy, ukazujące rozmaite strategie uobecniania się ja autorskiego w tekście literackim, odzwierciedlają przekonanie wspólne wszystkim bohaterom książki, że literatura choć ma swoją odrębną, językową naturę staje się niekiedy uprzywilejowaną, a nawet jedyną możliwą, formą istnienia, pozwalającą ujawnić, ukształtować i utrwalić to, co w porządku życia ulega nieuchronnej zatracie. Więcej niż słowa to zatem także, a może przede wszystkim, bezwarunkowa pochwała pisania (literackiego i krytycznego) jako praktyki egzystencjalnej, której stawką jest nie tyle mniej lub bardziej udane językowe przedstawienie, ile nadanie znaczenia oraz formy choćby tymczasowej i fragmentarycznej własnemu życiu.
