Na pozór spokojne miasteczko kryje w sobie tajemnicę, na rozwiązaniu której zależy dwóm przyjaciółkom - trzecia z nich, znana ze swojej upartej i zadziornej natury Wiktoria Popławska niechętnie jednak powraca do przeszłości, zasłaniając się brakiem czasu w związku z prowadzoną przez siebie restauracją ”Kotwica”. W dodatku do miasteczka wracają jej siostry, co pochłania ją bez reszty - na pewno nie chce poruszać niewygodnych tematów!
„Porto di mare”, czyli przystań, kojarzy się wszystkim z poczuciem spokoju, bezpieczeństwa i ulgi, że znów znaleźliśmy się na stabilnym gruncie i że najgroźniejsze niebezpieczeństwa są już za nami, a zatem możemy sobie odpocząć. Nic z tych rzeczy w czasie wojny. Spokój i bezpieczeństwo jest tylko ułudą. Życie codzienne w Setnie, odległej przecież od głównego nurtu wydarzeń wiosce, jak też i w Miastkowie, niesie za sobą kolejne dramaty i tragedie.
Anna i jej wnuk mieszkają w Elblągu, w jednym ze starych, przedwojennych domów. Dom ten skrywa wiele tajemnic, a jedna z nich wpadła właśnie w ich ręce za sprawą pamiętnika Annelore Heike - dziewczyny, która mieszkała tutaj wiele lat temu. Elbląg nosił wówczas inną nazwę: Elbing, i leżał nie w Polsce, ale w Prusach Wschodnich. Młoda, wrażliwa i inteligentna Annelore żyła podobnie do wielu innych dziewczyn w podobnym wieku, z nadzieją i ufnością patrzyła w przyszłość.
Mieszkańcy ulicy Wierzbowej muszą się zmierzyć z różnymi problemami. Ich życie ulega zmianie, wiele spraw domaga się wyjaśnienia; są uczucia, które muszą się ujawnić, a słowa wybrzmieć. Hanna Jawińska walczy o swoje dzieci i zastanawia się, czy może jeszcze liczyć na miłość. Stary ogrodnik, Zygmunt Wyrwa, z trudem dochodzi do siebie po wielkiej tragedii, którą przeżył. Czy jego los się odmieni i zazna jeszcze radości i spokoju?
Jest rok 1948. Matylda Neumann rezygnuje z walki o ukochanego, opuszcza Zieloną Górę i wyjeżdża do Brandenburgii. Tam, w Neuruppin, czeka na nią ciotka Hedwiga i miejsce na sienniku obok kuzynki, Anny. W przeludnionej radzieckiej strefie okupowanych Niemiec brakuje żywności, mieszkań i pracy, ludzie czują niechęć do uchodźców oraz strach przed wszechobecną służbą bezpieczeństwa. Wciąż trwają poszukiwania bliskich zaginionych w czasie wojny.
Różne ludzie, zupełnie sobie nieznajomi, zebrali się w jednym gronie na życzenie gospodarza domu - hrabiego Sępa-Moczarowskiego. Hrabia jest właścicielem nieprzeciętnego pałacu otoczonego lasem z mieszczącym się w jego głębi hotelem. W hotelu panują dawne zwyczaje - elektryka jest tutaj nieobecna, o Internecie i telefonach można zapomnieć.
Na swej drodze spotykamy wielu ludzi. Jednych mijamy na ulicy i już nigdy więcej nasze drogi się nie krzyżują. Z innymi nawiązujemy bliższe relacje, a z jeszcze innymi jesteśmy zmuszeni widywać się stosunkowo często, dlatego, że zamieszkujemy tą samą okolicę. Takie małe, lokalne społeczności potrafią być wyjątkowo hermetyczne. Osiedle Sielanka stanowiło dla swoich mieszkańców swego rodzaju oazę.
Małgorzata jest zmuszona powrócić wspomnieniami do przeszłości po tym, gdy spotyka się z tajemniczym nadawcą listów. Odkrycie prawdy bardzo ją zaskakuje, musi cofnąć się o dwadzieścia lat, aby wszystko przeanalizować i poukładać. Wkrótce bohaterka zaczyna żywić uczucie do tajemniczego mężczyzny, jednak nie jest to łatwe z powodu zawirowań w jej życiu osobistym i problemów bliskich.
