Czasem twoja pierwsza miłość nie pozwala ci odejść… Kiedy Lou Wandsworth uciekała ze swoim nauczycielem, Mikiem Hughesem, do Francji, była przekonana, że jest on miłością jej życia. Jednak Mike nie był tym, za kogo go uważała. I zrobił coś, co sprawiło, że jej życie legło w gruzach. Teraz trzydziestodwuletnia Lou dowiaduje się, że Mike jest związany z nastolatką, Chloe Meadows.
„Jej lektura [...], owszem, wywołuje uśmiech, ale częściej: nostalgię i poruszenie dramatem tych, którzy tak wiele dali Polsce i którym Polska tak niewiele mogła dać. Jest wciąż w Wiciku ów rzadki w najnowszej literaturze żar miłości do ojczyzny, o którym pisze w przedmowie Wańkowicz. Jest też zachwyt nad pięknem nadberezyńskiej ojczyzny, tak pięknie wyrażony w «modlitwie» Wicika do jego rodzinnej Zielonki. Jest wreszcie polityczne przesłanie powieści – z jej wizją Rzeczypospolitej wolnej i demokratycznej, z profecją Kościka, że «Polska tu wróci w chwale.
Kiedy Anna Jantar wychodziła na scenę, rozpromieniała swoim blaskiem wszystkich dookoła. Publiczność ją kochała. Z wzajemnością. Na jej koncerty przychodziły tłumy fanów, a ona czarowała ich swoim wdziękiem. Przyciągała do siebie ludzi. Pełna pasji i miłości do muzyki.
Honorata i Liliana są siostrami - od dziecka żyły razem, wychowywane przez samotną matkę. Być może sytuacja, w której przyszło im się znaleźć od najmłodszych lat, zbliżyła je do siebie. Rzecz w tym, że siostry są całkowicie różne. Kochają się nad życie, ale częściej niż zgody i kompromisu doświadczają nieporozumień i odmiennych poglądów. Liliana to studentka konserwatorium, spełniająca się w swojej największej pasji - muzyce.
Osobisty przewodnik po Pradze to jubileuszowy, 10. tytuł Mariusza Szczygła, który ukazuje się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do Pragi wiosną 2000 roku, kiedy to uwiodły go miasto i język. Jak sam mówi, książka ta wzięła się ze zdenerwowania: „Od momentu pierwszych moich publikacji o Pradze nie ma tygodnia, żebym nie dostał pytania o jakieś miejsca magiczne, ważne, osobiste. Ma to być oczywiście Praga bez mostu Karola i bez Hradczan.
Lektura „Nazwijmy to miłość” to podróż przez kolejne ludzkie istnienia i ich historie. Kobiet i mężczyzn, w różnym wieku i różnej kondycji, o różnym wykształceniu, dochodach i preferencjach seksualnych. Mimo wszelkich różnic, łączy ich jedno, nie zawsze szczerze i świadomie, czasem okłamując siebie i tkwiąc w toksycznych relacjach, na każdym etapie życia natomiast poszukują jednego – odrobiny szczęścia.
